Een jaar geleden hielden wij een verhaal over bestaanszekerheid. We kregen toen de indruk dat sommigen hier in de zaal dachten ‘he, waar heeft die het nou weer over?’
Ondertussen is bestaanszekerheid één van de belangrijkste onderwerpen geworden van de Tweede Kamerverkiezingen. Ook komt het hier vaker terug in de raadsstukken. Terecht, want een zeker bestaan is niet vanzelfsprekend.
De begroting biedt in dit kader een goede stap. Zo wordt het structurele budget van het minimabeleid met 171 duizend verhoogd. Dit is minimaal nodig want een zeker bestaan begint bij voldoende inkomen en de toegang tot publieke voorzieningen.
Met dit geld kunnen meer kinderen uit arme gezinnen worden ondersteund. Daarnaast wordt een publieke voorziening gratis voor mensen met een laag inkomen, namelijk het openbaar vervoer in de gemeente. Later deze maand vindt het echte debat daarover plaats.
Wat tegenvalt is het aantal sociale huurwoningen dat er volgend jaar bijkomt, maar zeven!
Een dak boven je hoofd is een publieke verantwoordelijkheid, een voorwaarde voor een zeker bestaan. Als je deze lage bouwaantallen naast het hoge aantal woningzoekenden legt, dan staat de toegankelijkheid van huisvesting als publieke voorziening onder druk. Hierover hadden we toch meer beleidsacties en budget willen zien in de begroting.
Een pluspunt is dat de resterende Eneco gelden eindelijk formeel bestemd worden voor duurzaamheid. Dit is belangrijk want investeren in duurzaamheid is investeren in de bestaanszekerheid van onze nakomelingen en ons toekomstige zelf. Een soort pensioen dus.
De volgende stap is om een plan te maken over hoe we de Enecogelden verantwoord gaan investeren. Wat ons betreft zou klimaatrechtvaardigheid het uitgangspunt moeten zijn: de inwoners die vooralsnog niet konden meedoen in de energietransitie zouden juist moeten profiteren van deze investering. Het wringt immers dat rijders van dure elektrische auto’s subsidie krijgen, terwijl anderen het moeten doen met radiatorfolie of een tochtstrip…hóé welkom die kleine maatregelen ook zijn!
Dit uitgangspunt geldt ook voor als we het geld besteden aan de opwek van wind- en zonne-energie. De lusten en lasten moeten zo eerlijk mogelijk worden verdeeld. De financiële voordelen van lokale energie opwekking zouden dus niet alleen moeten landen bij de mensen met een dikke portemonnee, maar ook bij mensen met een smalle beurs die niet zelfstandig kunnen bijdragen.
De klimaatdoelen en de energietransitie zijn nodig omdat de mensheid dramatische klimaatverandering veroorzaakt. Naast het besparen én duurzaam opwekken van energie is de aanleg van natuur noodzakelijk. Bomen en andere planten vangen immers CO2 op. Daarnaast dempen ze de negatieve gevolgen van klimaatverandering zoals hittestress en wateroverlast. Bovendien verbetert natuur de luchtkwaliteit wat positief is voor onze gezondheid en dus onze levensverwachting.
Onze invulling van ‘duurzaamheid’ omvat dus veel met elkaar verbonden aspecten:
- het isoleren van woningen en hiermee het verminderen van energie-armoede;
- het opwekken van schone energie, en het hiervan laten profiteren van ALLE bewoners;
- én aanleg van natuur en het bevorderen van de biodiversiteit.
Deze sociale en groene vertaling van resterende Eneco gelden moet volgens ons gemaakt worden. Als het college van B & W geen plan voorlegt, dan zullen wij zelf met een initiatiefvoorstel komen.
