Tijd voor discussie in de partij… en in de gemeenteraad

In de juni-editie van het ledenblad Rood van de PvdA staat een aantal zeer behartenswaardige uitspraken van gewone leden over het PvdA-project Samen 1. Maar ook komen er, zoals het hoort in een sociaaldemocratisch blad, andere belangrijke maatschappelijke onderwerpen aan de orde.

In het artikel over Samen 1 komt Marjolein van Tunen, beleidsadviseur van de politie aan het woord. Zij stelt dat Samen 1 voor haar gaat over je verbonden voelen – wereldwijd – met mensen die minder kansen hebben dan jij. Ze vraagt zich af in hoeverre wij bereid zijn een stapje opzij te doen en ruimte te maken voor een ander en refereert aan de discussie over vluchtelingen. Het gaat meer over ‘hoe ze buiten de deur te houden’ dan over ‘ruimte voor hen te maken’.
Nanne Tjerk Andringa, facilitair manager bij een welzijnsorganisatie, is van mening dat Samen 1 staat voor elkaar een duwtje in de rug te geven als dat nodig is, maar natuurlijk gaat het er óók om dat je niemand uitsluit en iemand nooit op zijn afkomst beoordeelt.
De 29-jarige Farhad Fatemi, student staats- en bestuursrecht en persoonlijk begeleider van jongeren met schizofrenie, heeft heel duidelijke opvattingen over dit thema. Hij zegt ‘vrijheid bestaat niet zonder verantwoordelijkheid en betekent weinig wanneer deze niet in verbondenheid met anderen wordt ervaren. Laten we ons eens bewust zijn van wat we hebben’.
Farhad, die nu 15 jaar in Nederland woont, verwijst daarbij naar zijn vader die in Iran is geëxecuteerd is omdat hij die vrijheid niet wilde opgeven.

Naar aanleiding van dit project en andere uitspraken in Rood vroeg ik me af, hoe wij bij de PvdA Krimpenerwaard denken over een aantal actuele onderwerpen en wat wij samen met onze inwoners en de politiek moeten of kunnen doen om de leefbaarheid, acceptatie en integratie voor iedereen in onze gemeente te verbeteren.

Discussieonderwerpen genoeg, zoals:
■ Hoe betrekken we de steeds groter wordende groep werklozen en mensen in de bijstand bij het sociaal, maatschappelijk en culturele leven en hoe voorkomen we diepe verdeeldheid over maatschappelijke kwesties, zoals het opnemen van nieuwe groepen in onze gemeentelijke samenleving?
■ Wat zijn de sociale gevolgen van het ontstaan van deze nieuwe ‘standenmaatschappij’?
■ Hoe vergroten we de invloed van laagopgeleiden op alle niveaus? Politiek en bestuur moet niet alleen zijn weggelegd voor beter opgeleiden en een goed verdienende ‘happy few’.
■ Hoe bevorderen we de integratie van de tientallen nationaliteiten in onze – over het algemeen – dorps getinte samenlevingen die onze gemeente kent en wat moet de rol van de gemeentelijke overheid zijn? Hoe betrekken wij iedereen hierbij?
■ Hoe kunnen we bereiken dat (talentvolle) jongeren die de meeste behoefte hebben aan onderwijs dit ook krijgen en dat niet afkomst, kleur of nationaliteit (van ouders) als selectiecriteria worden gehanteerd?

En zo zijn er veel meer onderwerpen waarover we met elkaar moeten discussiëren, niet alleen binnen de PvdA in de Krimpenerwaard maar vervolgens ook in de gemeenteraad.
Zichzelf respecterende volksvertegenwoordigers houden zich natuurlijk niet alleen bezig met het vaststellen van papieren beleid en cijfers in begrotingen, hoe belangrijk dit ook is. Het gaat hier om welzijn en welbevinden van álle inwoners in ónze gemeente.

Waarom een discussie?

Waarom zo’n discussiecircus, vraagt u zich misschien af, wat is de bedoeling hiervan. Iedereen zit toch lekker in z’n eigen hokje? En laat ze daar lekker zitten.
En toen moest ik ineens denken aan onderstaande, nog steeds actuele tekst van Jeroen van Merwijk (en beroemd gemaakt door Karin Bloemen) over een paar blanke Zuid-Afrikanen die op familiebezoek in Nederland zijn geweest en bij terugkomst opgetogen vertellen wat ze daar allemaal gezien hebben. Een vertaling is overbodig.

Oeral woont die lui, d’r in ier eigene wijkes
Die arms woont bij die arms, die rijkes bij die rijkes
Die Marokaanders en die Turklui die maak alles skoon
Ons vindt Nierland die ideale land gewoon

Mijn bedoeling is om beter met elkaar om te gaan. Meer kennis te verwerven en begrip te bevorderen van en over elkaars achtergrond, levens- of geloofsovertuiging en over zaken die we allemaal belangrijk vinden. Dit discussiëren moet nooit ophouden en kan overal. In onze sportkantines, bibliotheken, scholen, cultuurhuizen, verenigingsgebouwen, cafés, maar ook op plekken waar Bijbel en Koran worden gepropageerd en geciteerd.
Hoogste tijd dus voor discussie en vervolgens voor het aandragen van praktische oplossingen. Goed luisteren naar elkaar, niet alleen aanhoren. Vervolgens praktische oplossingen aandragen en daadwerkelijke stappen zetten.
Het is mijn stellige overtuiging dat het ‘alleen maar’ respecteren en verdragen van elkaar volstrekt onvoldoende is voor een toekomstige tolerante samenleving waarin ieder mens meetelt en dezelfde kansen krijgt – ook in onze gemeente.

Bas Noorlander is voor de PvdA lid van de raadscommissie

Website Samen 1